فیزیوتراپی بعد از سوختگی ها
فیزیوتراپی بعد از سوختگی‌ها نقش مهمی در بهبود عملکرد و کاهش عوارض طولانی‌مدت دارد. اهداف اصلی فیزیوتراپی در این موارد شامل بهبود دامنه حرکتی، جلوگیری از تشکیل بافت اسکار، کاهش درد و بهبود عملکرد روزانه است. برخی از روش‌ها و تکنیک‌های فیزیوتراپی که برای بیماران پس از سوختگی به کار می‌روند عبارتند از:
- تمرینات دامنه حرکتی (ROM):تمرینات فعال و غیرفعال برای حفظ یا بهبود دامنه حرکتی مفاصل، جلوگیری از سفتی و کاهش خطر تشکیل بافت اسکار محدودکننده.
- تمرینات تقویتی:تمرینات تقویتی برای بازگرداندن قدرت عضلانی که ممکن است به علت بی‌حرکتی یا ضعف ناشی از سوختگی کاهش یافته باشد.
- کشش و انعطاف‌پذیری:تمرینات کششی برای جلوگیری از تشکیل بافت اسکار محدودکننده و حفظ انعطاف‌پذیری پوست و عضلات.
- ماساژ بافت اسکار:ماساژ بافت اسکار برای کاهش سفتی و افزایش انعطاف‌پذیری بافت اسکار، بهبود جریان خون و کاهش درد.
- آب‌درمانی (هیدروتراپی):استفاده از آب گرم برای تسهیل حرکات مفاصل و کاهش درد. آب‌درمانی می‌تواند به بهبود دامنه حرکتی و کاهش فشار بر مفاصل کمک کند.
- استفاده از وسایل کمکی:استفاده از وسایل کمکی مانند اسپلینت‌ها (splints) و ارتوزها برای حفظ موقعیت مناسب مفاصل و جلوگیری از تشکیل بافت اسکار محدودکننده.
- تمرینات تنفسی:تمرینات تنفسی برای بهبود عملکرد ریه‌ها و افزایش ظرفیت تنفسی، به خصوص در مواردی که سوختگی‌ها بر ناحیه قفسه سینه تأثیر گذاشته‌اند.
- آموزش وضعیت‌های صحیح:آموزش وضعیت‌های صحیح برای جلوگیری از تشکیل بافت اسکار و کاهش فشار بر مناطق سوخته.
- تکنیک‌های مدیریت درد:استفاده از تکنیک‌های مختلف مانند التراسوند، الکتروتراپی و گرما درمانی برای کاهش درد و التهاب.
- آموزش و مشاوره:آموزش به بیمار و خانواده‌اش در مورد نحوه مراقبت از نواحی سوخته، انجام تمرینات در خانه و نحوه مدیریت وضعیت پوست.
فیزیوتراپی پس از سوختگی‌ها باید به صورت مداوم و منظم انجام شود تا بهترین نتایج به دست آید. برنامه درمانی باید به صورت فردی تنظیم شود و با توجه به نیازها و شرایط خاص هر بیمار تطبیق یابد. همچنین، همکاری با تیم پزشکی و دیگر متخصصان درمانی می‌تواند به بهبود کلی بیمار کمک کند.
